Jau era partida cun in vaira tempo. Ora, sur la prada, si da la costa, e viaden, en il guaud. Mes cor palpitescha ferm en mes pèz. En la mesadad da la spunda ferm jau in mument per trair il flad. Jau aud co ch’il sang cula tras mias ureglias. Pertge che jau hai adina da far ina tala prescha? Ma i na va betg auter, jau na sun betg buna dad ir pli plaun, cura che jau sai tge ch’i ma spetga. Jau emprov da tadlar las ramurs dal guaud. Giusum la val schuschura l’En. Singuls utschels èn anc sin viadi. In pèr furmiclas festinan sut mes chalzers. La pausa na dura betg ditg, jau na sun betg pli buna da star salda. Duess jau ir vinavant sin la senda, ubain tschertgar in’atgna via? Forsa fiss jau pli sperta, sche jau giess mo guliv ensi. Atgnamain enconusch jau la cuntrada. E jau vuless esser là avant ch’el arriva. È el forsa gia survart e ma vesa da surengiu? Adina puspè guard jau ensi, sche jau vesess forsa insanua sias conturas davos ina planta. Jau ma sent observada.
I vegn ad esser pli raschunaivel da restar sin la senda. Jau hai dad adattar in zic il tempo. Mias chommas vegnan adina svelt stanclas cun ir amunt. Ma jau am quest bricliez, questa brischadina en las coissas, cura che la musculatura è dumandada. Alura ma sent jau viva. Apaina che la spunda daventa main stippa dun jau puspè gas. Jau less esser là avant ch’el arriva.
Igl è in auter sentiment a chaminar oz tras il guaud. Ussa che jau sai ch’el vegn a vegnir. Segirischem. Forsa.
Sisum chat jau magari svelt il banchin. Igl è segir in onn che jau na sun betg pli stada qua. Tut è quiet. Be la ramur dal vent tranter la roma dals lareschs, e mes pulmuns che sadajan. Lura aud jau era puspè ils utschels. I ma para ch’i scruschia dapertut. Jau crai in pèr giadas che jau l’audia. Ma el na vegn betg. Anc betg. Quant ditg sun jau gia qua? I ma para gia bunamain in’eternitad. Meis flad es uss puspè calm e regular. Meis pulmuns han sa sincronisads cun la ritmica dal guaud.
Vegn el a vegnir nà da la senda u tras il guaud? Atgnamain stuess el vegnir nà da la senda. Sch’el vegniss da tschella vart engiu na’l vesess jau betg. In pèr lareschs gigantescs ma prendan la vista sin quella part dal cleragl. Insanua lunsch davent scalinan ils zains. E sco sch’i avessan chapi il messadi, chalan ils utschels a tschivlar. Il sulegl traglischa mo pli bass tras il bostgam. E lura al ves jau.
Per propi, el sto esser vegnì giu dal spitg. Cun quai na vess jau betg fatg quint. Jau l’hai vis be per cas, a l’ur dal guaud. El m’ha immediatamain dat en egl. Lura è el puspè svanì. En quel lieu maina in trutg stortiglià tranter las plantas. E tuttenina stat el davant mai.
Mes puls sa auza. Jau emprov da restar calma, respir profundamain l’aria privada dal guaud. I ma para sco sche per in mument stat salda il mund. I dat mo a mai, ed ad el. El è vegnì, pelvaira! Enfin che jau l’hai vis l’emprima giada a passar tranter las plantas n’hai jau betg dal tut cret che jau al vesess propi questa saira. Jau empruv da restar tut coola, entant ch’el vegn adina pli damanaivel. En paucs muments vegn el ad esser qua davant mes banchin, uschè damanaivel che jau al pudess tutgar. Jau sai ch’el ma ha vis. El para da sfrignir. Sias egliadas dad ambra perfureschan mes egls. Sin mia bratscha sfurmicla la pel-giaglina. Jau trembl. Be anc in pèr pass, e lura…
Ussa è el mes, mo mes. Jau sent co che mes mauns glischnan tras ses chavels. Cun egls serrads respir jau sia odur selvadia. Rascha e dascharina. Mia schanuglia è daventada tut lomma e para da vulair sfundrar en il funs da guglias da laresch dal guaud surdorà. Sia vusch è sco valì cotschen vin cura ch’el murmura sut vusch pleds che jau n’aud betg pli. Mes lefs chattan ses e jau ma najent en ses mauns.
Terratrembel. Jau ma dasd cun in squass. Cun bucca averta sesel tut en ina giada puspè sin il banchin, sgnap aria. Sco cun ina sajettada turna era la schientscha. Jau ma stoss avair durmentada en il chaud dals ultims radis da sulegl. Ussa sufla in vent fraid giu da la val e ma va tras pel ed ossa. Ma la fevra da chatscha dominescha immediatamain mes corp. Concentraziun totala. E lura al ves jau.
Per propi, el sto esser vegnì giu dal spitg. Cun quai na vess jau betg fatg quint. Jau l’hai vis be per cas, a l’ur dal guaud. El m’ha immediatamain dat en egl. Lura è el puspè svanì. En quel lieu maina in trutg stortiglià tranter las plantas. E tuttenina stat el davant mai. Mes puls s’auza. Jau emprov da restar calma, respir profundamain l’aria privada dal guaud. I ma para sco sche per in mument stat salda il mund. I dat mo a mai, ed ad el. El è qua, pelvaira! Sin mia bratscha sfurmicla la pel-giaglina. Jau trembl. Be anc in pèr pass, e lura…
Ussa è el mes, mo mes. Il punctin cotschen tschertga ses pèz. Tut il flad banduna mes pulmuns, ed en quest curt mument che para sco ina eternitad, parta il tun. Jau na bad betg cura. I tschivla en mias ureglias.
Questa saira datti gnirom da tschaina.
ElBerndo scriva 